عزبة الريس

عزبة الريس
شعر - محمد ضباشه

فى عزبة الريس كل يوم
طوبه بتتهد فى كيانى
وكل ما احاول ابنيها
ترجع تتهد من تانى
بحس جواها بالغربة
ودايما معايا معندانى
لما خلتنى كرهت نفسى
وكرهت عصايتى اللى سندانى
وقلت ارحل مع اطلالى
قبل ما هواها يغوانى
ارقص مع اللى بيرقصوا
واطبل لها لجل تهوانى
وابيع قلمى بكاس خمرا
وابيع اهلى وخلانى
واشطب من قاموس ادبى
كلام خلتها كرهانى
وانافق حتى سلطانها
زى اللى صبوا فى مصرانى
كلام كله كدب فى كدب
صحى فيه بركانى
وخلى الدم يجرى فى عروقى
من ظلم ناره كويانى
بفكر انى اتركها
واقيدها جحيم بعصيانى
وافكر انى استنى
والجم صوتى ولسانى
وانسج من خيوط الكدب
طريق يقربنى لسلطانى
وادعى له يدوم ملكة
ويخلى العزبة نسيانى
وفاكرة بس بشواتها
وفى قلب الفقر رميانى