بنت أم دوسة

بنت أم دوسه

شعر : محمد ضباشه

بنت أم دوسه الدلوعة
طلعالى يأختى فى العالى
وحطالى  أحمر وأخضر
وماشية فى الحارة تلالى
وبنطلون جينز محزق
ومعرفش أيه تانى لبسالى
بلوزه شفافة بتلمع
وشعر ذهبى صبغالى
نسيت أصول حتتنا
وياريتها حاسه بأحوالى
أبوها كان راجل فران
طول عمرة فى الحته قبالى
ظروفة ماشيه مع ظروفنا
وأدبه فاق حتى جبالى
من صغرى  متربى معاها
وعايشه دايما فى خيالى
انا قلت اروح بقى وأخطبها
وتبقى أم لعيالى
وأحاول أرجعها لتوبها
لتوب مناسب تحلالى

فى يوم قررت وروحت لها
وحكيت ظروقى ورسمالى
طلباتك ايه يا حماتى
هو الجواز يا أبنى تسالى
انا بنتى بدر فى حتتنا
وباصة بقى قوى فى العالى
لو ناوى صح تخطبها
يبقى الجهاز من نوع غالى
والشبكة قول خاتم ألماز
والاجهزة فول تملالى
شقة يادوب اربع حجرات
واه يا أبنى قاعدة وسمعالى

أنا قلت ليه بس يا خالتى
هى امى فاكراها سيبالى
ميراث دهب يملى خزينه
وعمارة على ناصيه والى
انا كل حلتى مرتبى
وديوان مليته بأشعارى
كتبت فيه حبى لدوسه
وهو زادى وموالى
وكل غرضى استرها
وما فى غيرها عايش فى خيالى

قالت لاتوبك من توبنا
قوم فز خلينى فى حالى
واوعاك تقرب باب بيتنا
ولو فيه كرامة ما تقرالى
كلام لا يودى لباب بيتكم
ولا يناسب أمثالى

انا جاى وشارى يا حماتى
وأتمنى تكون ليه حلالى

ما أنا قلت لك قوم هوينا
ولا اجيب لك غربالى
يمكن تشوف منه احوالك
ولا فيه ذله مسكهالى

انا قمت ادور على رجلى
وأقول يا دوسه العيب فى مين
ليه ادخل عندكوا بفرحى
واخرج باكى وحزين
لو المهور بالشكل دا
نسرق ولا نجيب منين
والرسول قال يسروا
مادام فى دين المسلمين
لكن غواكم الكبرياء
والطيبه راحت منكوا فين
ولا الجواز بقى تجارة
ولا يتبع لاى دين

خطوبة الزمن دا
بنات آخر زمن
تقبل مرور ي